CHAZAL, Baron Pierre, E.-F.

Geboren te Farbes (Frankrijk) op 1 januari 1808.

Overleden te Pau (Frankrijk) op 25 januari 1892.

Luitenant-Generaal der Infanterie

Minister van Staat

Adjudant-Generaal, Chef van het Militair Huis van Koning Leopold II, 1875-1892

Minister van Oorlog, 1847-1850, 1859-1866

Militair Gouverneur van de Koninklijke Residenties, 1850-1875

Vleugeladjudant van Koning Leopold II, 1865-1892

Vleugeladjudant van Koning Leopold I, 1846-1865

Commandant van de 2de Militaire Omschrijving, 1874-1875

Commandant van het 2de Territoriaal Divisie, 1870-1874

Commandant van het Observatiekorps, 1870

Commandant van het 4de Territoriaal Divisie, 1866-1870

Commandant van het 2de Territoriaal en het 2de Infanteriedivisie, 1851-1859

Commandant van het 9 de Linie Regiment, 1837-1839

Commandant van de Provincie Luik, 1833-1837

Commandant van het Belgisch Leger, 1830-1833

Grootkruis Leopoldsorde, IJzeren Kruis 1830, Militair Kruis, Herinneringskruis 1856.

Grootkruis met Briljanten St. Anna Orde Rusland, Grootkruis Orde van de Witte Adelaar en Alexander Nevsky Orde Rusland, Leopoldsorde Oostenrijk, Orde van St. Maurice en St. Lazarus Sardinië, Orde van Toren en Zwaard Portugal, Orde van de Verlosser Griekenland, Orde van de Guadeloupe Mexico, Legioen van Eer Frankrijk, Orde van de Roos Brazilië, Welfen Orde Hannover, Midjidji Orde Turkije en Kroonorde Pruisen, Ere-Kruis 1ste Klasse Prinselijke Huisorde van Hohenzollern.

Geboren in Tarbes (Hautes-Pyrénnées) als zoon van Jean-Pierre Chazal, afkomstig van Pont-Saint-Esprit, oud-advocaat aan het gerechtshof van Toulouse en lid van de Nationale Conventie (1792), hij stemde ook voor de ter dood veroordeling van Koning Lodewijk XVI. Ook stemde hij het decreet van de inbeschuldegingstelling van Marat (Revolutionair Leider, vermoord door een Royaliste) en Lid van de Raad van de Vijfhonderd. Als lid van de Raad van de Vijfhonderd heeft hij vervolgens Bonaparte begunstigd die hem Prefect van de Hautes-Pyrénées en hem Baron van het Keizerrijk maakte in 1809. Hij was gehuwd met Marie-Françoise Palatine De Laville. De Restauratie nam beslag op zijn bezittingen en verbande hem na de val van Napoleon. Het is op die manier dat de familie Chazal in 1816 in Brussel terechtkwam. Ze vestigden zich in Brussel, Félix trouwde te Luik in 1829 met Anne-Thérèse Graff. Hij nam actief deel aan de Revolutie van 1830. De opmerkelijke diensten die hij leverde op 26 september 1830 als tweede commandant van de  vrijschutters van Luik brachten het Voorlopig Bewind ertoe door een besluit van 13 november 1830 om hem Intendant-Generaal te benoemen. Op 24 december werd deze titel gelijkgesteld met de graad van divisie-generaal. Op 24 december 1830 werd hij opgenomen in de Oorlogsadministratie. Op 25 februari 1837 werd hij Commandant van het 9^de Linie Regiment te Luik. Op 21 juli 1842 werd hij generaal-majoor. Hij verkreeg de volledige naturalisatie voor bewezen diensten tijdens de revolutie en deze had hem reeds in 1833 de toekenning van het IJzeren Kruis 1830 opgeleverd. Hij werd Vleugeladjudant van de Koning op 5 mei 1846 en benoemd tot Luitenant-Generaal op 11 augustus 1847. Chazal was een van de boegbeelden van de Liberale partij. Hij was verschillende keren Minister van Oorlog. Hij werd aangeduid om het bevel van het 9 de infanteriedivisie en van de tweede territoriale divisie op 29 juli 1850. Door Koning Leopold I werd hij belast hem te vertegenwoordigen bij de troonsbestijging van Tsaar Alexander II in 1853. Hij verkreeg in België de erkenning van zijn adeldom en de titel van Baron doorgeefbaar met eerste geboorterecht op 12 aug 1857. In 1865 werd Chazal door het Hof van Cassatie veroordeeld voor het voeren van een duel, aangezien duelleren volgens een wet van 1841 als misdrijf werd beschouwd. Reden van het duel was een felle twist met het Antwerpse Kamerlid De Laet over het aanwervingformulier dat aan de vrijwilligers voor Mexico werd afgeleverd. Chazal verloor dit duel. Doch door toedoen van de Koning werd hem door de Senaat gratie verleend. In 1866 werd hij Minister van Staat benoemd en hij bestudeerde de militaire organisatie van de vreemde landen. Tijdens de Frans-Duitse Oorlog voerde hij het bevel van het Observatieleger. Na de overgave van Sedan (Napoleon III die zich overgeeft in 1870) werd de generaal belast om aan de grens Napoleon III te ontvangen die ons territorium moest doorgaan om zich in gevangenschap te geven naar Wilhelmshöhe via Verviers. Uit actieve dienst op 24 mei 1875 trok hij zich terug op zijn Kasteel Yzos in Pau Frankrijk waar hij zijn memoires schreef en later ook overleed.